Met de waas nog voor mijn ogen van de nacht stonden we om 10.30 uur in te korven voor de 1e Midfondvlucht van het seizoen 2019. Dit zijn voor mij de vluchten waar het moet gebeuren, dit samen met de Eendaagsefond vluchten. Ze stonden er prachtig op en had er hoge verwachtingen van. De externe factoren waren redelijk gunstig te noemen. Niet super maar ach je weet het maar nooit. Met vol vertrouwen werd er naar Zondag uitgekeken. De dag waarop alle moeders in Nederland in het zonnetje gezet dienen te worden. Ook ik weet dat dit niet altijd bij iedereen gedaan wordt of gewoon weg niet meer kan. Dit zijn dan de dagen waarop je moeders nog meer mist!!. De duiven werden gelost om 7.30 uur in Nanteuill en zouden er, na verwachting, 5 uurtjes over vliegen. In de voorvlucht kreeg ik al gauw door dat er snelheden gehaald werden van boven de 1200 meter en dan weet je dat je ruim binnen de 5 uur moet draaien op mijn afstand. Helaas was dit niet het geval en dan zie je de bui al hangen. En net als vorige week regende het weer op het moment dat de duiven konden komen. Hebben de duiven er wat van gemerkt?. Ik weet het niet maar het zal niet te gunste zijn van de duiven en de resultaten. Op 33 kwam wederom de duiven 206, net als vorige week, aan knallen. Zonder te treuzelen trok ze haar vleugels samen om met een rotvaart op de klep te landen. Als snel kwam nummer 2,3,4,5,6,7 enz. Als zand vielen ze en dan vraag je je af; hoe is het mogelijk? 354 km van huis en binnen 15 minuten 8 duiven in de klok. Maar waar blijft dan die uitschieter die je dan net nodig hebt? Die was er wederom niet maar dit gaat komen. Als de duiven zo op lijn liggen is het afwachten totdat de echte form komt. Komt deze dan?. Dat weet niemand en maar hopen dat de fee eerdaags langskomt en de duiven dat laatste zetje geven.
