Je hebt wel eens van die dagen...

Gepubliceerd op 17 augustus 2020 om 20:01

Je hebt wel eens van die dagen in je leven dat je denkt; wat is het leven soms toch oneerlijk. Afgelopen Zaterdag was weer eens zo'n dag. Tussen het duivengeweld door krijg je dan ineens te horen dat een geliefde bekende toch plotseling is overleden, gevolgd door het overlijden van een vader van een goede duivenliefhebber en dan zie je ook nog eens dat de duivenvluchten die gepland stonden voor die dag in het 100 gaat lopen. Dan denk je wel eens..........waar ben ik in godsnaam mee bezig op deze aardkloot. Zijn er nou geen leukere dingen te bedenken om je mee bezig te houden en dat iedereen moet wijken omdat JIJ postduiven hebt???. Ja natuurlijk zijn er leukere dingen maar de duivensport blijft in al haar facetten een schitterende hobby. Lees goed hobby en ja zijn er liefhebbers die ervan leven maar voor de meeste mensen is het een hobby!! En laten we hier dan ook naar handelen als iedereen begrijpt wat ik bedoel. Ja, ook ik kan zeer boos worden om beslissingen die genomen worden waarvan je denkt. Hoe is het mogelijk dat mensen deze beslissingen nemen en blijkbaar niet begrijpen hoe de duif en de duivensport in elkaar zit(ten). Nee ik weet ook niet alles. Gelukkig niet zou ik zeggen want anders had ik wel beroeps geweest of in het bestuur van de landelijke organisatie gezeten. 

Maar goed. Zaterdag 3 vluchten; Sezanne (Jong en Oud) en La Souteraine. De duiven in La Souteraine kregen om 8 uur de vrijheid en de duiven in Sezanne om 10.00 uur. Op La Souteraine 8 strijders mee die het konden proberen om de 680km te verteren. Op Sezanne 5 duifjes mee die al hebben laten zien dat ze de verre drachten niet aan konden. Op de voorvlucht zag ik al heel gauw dat het niet een vlucht zou worden vanuit Sezanne die met 2 vingers in de neus afgewerkt kon worden. Snel had ik uitgerekend dat ik om 14.45 uur een duif zou moeten hebben om mee te kunnen. Om 14.56 komt er een duif aan die, zoals ik het noem al met een lange nek vloog, een nog een paar rondjes draaide om vervolgens verlamd op het hok viel en zich afvroeg; waar ben ik? ben ik nou thuis of wat. Gelukkig besefte zij zich snel dat ze er was en ging naar binnen. Door de nare berichtgeving van die ochtend en veel te laat dacht ik; prima zoek het lekker uit. Toen het ook nog eens 19 minuten duurde voordat de 2e er was had ik het helemaal gehad. Toen i tijk mijn snelheid ging kijken op CompuLive dacht ik uhhhhhh hier klopt iets niet. De hoogste snelheid op dat moment op CompuLive. Wat bleek: ik had kloktijd berekend aan de hand van de snelheid van de jonge duiven. Deze lag namelijk hoger dan bij de oude. Uiteindelijk een 42e plek in de Afdeling en daar wordt je dan uiteindelijk toch wel weer blij van. Toen maar wachten op La Souteraine. Ook dit zou geen makkelijke worden maar bewonderenswaardig zag ik dat deze duiven in de voorvlucht een hogere snelheid maakte dan de duiven van Sezanne. Ik dacht, nou ik ga ervoor zitten. En idd............het was niet anders dan zitten zitten en zitten. Om 17.54 viel een duivin op de klep. Ook ik dacht weer prima zoek het uit. 1 uur en 5 minuten achter de 1e duif van onze CC. Kan niet veel zijn is dan je 1e gedachten. Ook dit bleek later nog een 20e prijs te zijn in onze CC en een 162e in de Afdeling. Maar verder kwam er geen duif meer door van La Souteraine. De volgende ochtend, omdat ik graag de Marathonvluchten volg, was ik om 5 uur uit mijn bed. Zet koffie en loop naar buiten om wakker te worden. Ik zat nog maar net en daar was de 2e duif van La Souteraine en wat er daarna gebeurde had ik niet verwacht. Om 5.15 uur draai ik mijn 2e en om 7 uur had ik alle 7 duiven die nog moesten komen. Ook daar wordt je dan weer blij van. 

Zitvlees zal ik nog wel moeten kweken omdat ik ook de Marathonvluchten wil gaan spelen maar dit was een weekend dat gezien kan worden als training voor dat geen wat me nog te wachten staat.

En ja "soms heb je zo'n dag" waarbij je denkt pffffff maar haal de mooie dingen eruit en geniet ervan want voor je het weet is het verleden tijd.