Je hebt van die periodes dat je denkt; waarom doe ik dit en geeft me de duivensport nog plezier en energie?
Als antwoord op de vraag: Waarom doe ik dit? Moet ik naar mezelf kijken maar ook naar het groter geheel. Als ik naar mezelf kijk en me deze vraag stel, kan ik niet anders zeggen dat het gewoon een gave en interessante sport is. Zoveel directe en indirecte facetten waar je wel en niet grip op hebt en waar de geluksfactor een hele grote rol speelt. Ook al weet je dat je op sommige vluchten als volledig kansloos bent. Is alles geluk? Nee! Je kan dan ook niets anders doen dat die facetten te optimaliseren waar je wel grip op hebt. Wat maakt het gaaf? De omgang met je dieren waarbij het gewoon een competitieve sport is. Beter willen worden, leuke stam duiven opbouwen en mooie prestaties leveren. Daarnaast vind ik het geweldig om in de vereniging actief te zijn (dus het sociale aspect) en in verschillende besturen te zitten waarbij je de indruk voor jezelf hebt dat je je steentje bijdraagt aan de ontwikkeling en het in stand houden van de duivensport. Ik zeg het al jaren en die verwachtingen heb ik echt van me afgegooid. Ik zal na 30 jaar duivensport nooit een topper worden anders had ik het al geweest. Met dat in het achterhoofd kan ik me ook gerust de vraag stellen. Krijg ik er energie van. Als ik naar mezelf kijk en wat er op en rond mijn hok gebeurd denk ik dat het me voldoende ontspanning en energie geeft. Al moet ik heel eerlijk zeggen dat het me dit jaar, in de loop van het seizoen, niet gelukt is om er veel energie van te krijgen. Dit heeft puur te maken met het feit dat de roofvogel wel 30 duiven opgevreten heeft en ik de duiven niet los kon laten en er was er weer 1 weg of hij zat ertussen. Hiervan zakt de moed je in de schoenen en kon ik het echt niet meer opbrengen om nog te spelen met de duiven. Met als resultaat nog een groep jonge duiven over die niet het hok uit willen en niet willen vliegen als ze wel buiten zin. Kortom een ploeg jonge duiven die volledig getraumatiseerd is.
Als ik kijk naar wat er buiten mijn direct invloed sfeer plaatsvindt denk ik dat het bijna onmogelijk is om over 10 jaar nog op deze manier met duiven te spelen. Leden vallen, om wat voor reden dan ook, in grote getalen af en aan de onderkant komt er zeer weinig bij. Daarnaast zie ik het om zeep helpen van samenspelen en het daarbij verplichten van het aantal leden en kampioenschappen. Dit in het kader van uniformiteit vanuit de NPO. Ook hier wordt met 2 of misschien wel meer maten gemeten. Een vlieggebied moet voldoen aan 150 leden anders doe je niet mee voor de Nationale kampioenschappen. Als ik dan hoor dat er vlieggebieden zijn met 65 leden en dit wordt ook geaccepteerd door de NPO dan denk ik tja hoe gek wil je het hebben. Als we kijken dat het blijkbaar onmogelijk is om 1 Nationale Eendaagse fondvlucht te organiseren waarbij alle Afdelingen op 1 lijn zitten. En zo zijn er nog legio voorbeelden te noemen waarvan ik denk: Het is idd onmogelijk om over 10 jaar nog met duiven te spelen.
EVALUATIE 2022:
In een eerdere Blog heb ik al geschreven dat dit er weinig tijd zou zijn om op een goede manier met de duivensport bezig te zijn. Daarnaast werd het me nog lastiger gemaakt door de roofvogel. Ik heb 2 jaar geleden de keuze gemaakt om me te richten op de Eendaagsefond vluchten. Vorige jaar had ik hier alleen maar jaarlingen voor en heb ze niet gespeeld op de Eendaagse. Dit jaar mochten ze voor het eerst laten zien. Dit resulteerde in 2e Hok in de Vereniging en 12e Hok in de CC Uden. Kan best zeggen dat ik hier, ondanks de beperkingen, tevreden over ben. Kan het beter? Ja, Moet het beter? Ja. Zal het beter gaan worden? Ja. Dit blijft mijn discipline waar ik de focus op zal houden. De rest van de vluchten is bijzaak en zal wel of niet gespeeld worden.
Met de jonge duiven, en dat schreef ik al, was een drama en deze moeten noodgedwongen mee op de Taartvluchten. Op dit moment zijn er nog 20 jonge duiven. Erg triest als je ziet, en dat heb ik al eens geschreven, hoeveel ik er gekweekt had. Hopen dat er bij deze 20 1 topper zit en dan ben je ook een jaar als 2022 snel vergeten.
Wel heb ik besloten om het allemaal wat kleinschaliger te gaan doen. Minder kweekduiven en minder vliegduiven en volgend jaar alleen maar met de duivinnen spelen. Helaas voor de rest is geen tijd meer. Jammer voor dit moment maar het is niet anders.
Reactie plaatsen
Reacties